Uno de los momentos más esperados por los aficionados del fútbol es cuando su equipo lanza las camisetas para la próxima temporada. Ver los nuevos diseños, si tienen significado, comentarlas y pensar cuál será la elegida para ser la primera en tener entre sus manos. A pesar de que llevaban un tiempo publicándose por distintas redes sociales, el Deportivo ha hecho oficial este lunes cuál será la primera equipación para la campaña 25-26. La blanquiazul siempre es una de las más esperadas por todos ya que es la que caracteriza al equipo coruñés. En esta ocasión han querido rendir un homenaje a la histórica andadura del Deportivo por Europa. 

Recupera el diseño en forma de 'T' creado por Enrique Cabarcos, que modernizó la imagen del club en los años 90 y el cual lució el equipo en 1994 en su debut en competiciones europeas. Además, la primera franja azul a la altura de los hombros y una segunda en el pecho, aunque en esta ocasión con los colores invertidos, se vio por primera vez el 20 de enero de 1991 en un partido ante el Murcia. Concretamente, el diseño en 'T' recuerda a la temporada 1995-96, cuando el Dépor conquistó la primera Supercopa de España en la historia del Club y debutó en la Recopa de Europa, en la que se queda a las puertas de la final contra el PSG.

Si nos fijamos en sus detalles, podemos observar que en la parte interior del cuello tiene un símbolo que la mayoría de coruñeses conocerán muy bien, aunque no todos sabrán cuál es su historia. Se trata de la plaza A Rosa Dos Ventos, obra del artista coruñés Tono Correa Corredoira y uno de los símbolos más reconocidos de la ciudad. Data de 1994, se sitúa al pie de la torre de Hércules mirando al mar y está elaborada de granito, pizarra y cerámica vitrificada. Además, el estampado en la parte azul de la nueva camiseta también está inspirado en esta emblemática plaza.

Desde su casa de vacaciones, Correa Corredoira atiende emocionado ante la noticia de que la primera equipación que lucirá el equipo coruñés esté basada en una obra suya. "O Dépor non se puxo en contacto comigo, pero é unha obra pública, non é miña, é da Coruña. Un veciño de aquí da aldea chamoume ao telefonillo e mandoume unha foto da camiseta (se había filtrado y estaba publicándose en redes sociales). Díxome: 'Joder, veciño, marcando tendencia'. Paréceme unha camiseta moi bonita e unha moi boa idea, estou moi contento. Gústame o aberto que ten no peito, esa franxa horizontal que busca arriba o chegar ao pescozo, paréceme unha estrutura que fai ao home máis forte de presenza, esa 'T' que fai arriba. O pescozo de pico tamén me gusta moito, é máis agresivo. As camisetas con pescozo redondo parecen unha soga, que che aforca", comenta sobre el diseño.

La Rosa de los Vientos es un símbolo que se utiliza para indicar los puntos cardinales, así como otras direcciones en la navegación y en los mapas. Tiene sus orígenes en la antigua Grecia, aunque se terminó de popularizar en la Edad Media. La forma más habitual de representarla es con una estrella de ocho puntas, como la coruñesa, y cada uno de los extremos indica una dirección diferente.

"A Rosa Dos Ventos é unha estrela. As estrelas sempre son de boa sorte, aluman os camiños. Os humanos cando miramos as estrelas miramos as ideas, e o que queremos. Cando alguén morre, desexámoslle que viaxe polas estrelas. Son as flores do ceo, hai algo aí de fertilidade, de luz, poéticamente é moi fermosa a idea dunha estrela na camiseta. Ademais, a obra tamén é un símbolo de orientacion, de marcar o norte, e eu creo que iso ao equipo convenlle. É un xogo de equipo, un equipo ten que colaborar. Son once xogadores no campo que funcionan cun corazón, iso ten que estar sincronizado. O ter unha orientación, unha idea, un norte, é importantísimo", explica.

Significado cultural

"No ano 1993, xusto cando rompeu o Mar Egeo, chamáronme de Costas para facer un mural na canteira que había alí. Cando cheguei pensei 'eu aquí non podo contar nada. Coa Torre encima, con esa presenza de arquitectura alí arriba... que vou poñer eu aquí abaixo?'. Non se me ocorría nada. Entón deille unha patada a un cacho de escombro e acendéulleme unha luz. Se ían tirar alí escombro, que tiren máis, tapen a canteira e despois tapo eu o entullo cunha praza. Vino no momento", relata Corredoira sobre los inicios de la creación de ese espacio junto a la costa herculina.

En el caso de la rosa de A Coruña, además de cumplir la función de orientación, también tiene un importante significado cultural. Junto a las ocho agujas que indican los puntos cardinales, contiene los símbolos que identifican a lo siete pueblos celtas y a Tarsis. "Eu ía co meu pai a recibir aos barcos cando entraban ao porto. Cando esperabamos, sempre vacilaba ao meu pai preguntándolle que onde está o norte. El, chovese ou non chovese, baixaba do coche e oe, respirábao. Teño gravada a imaxe do meu pai sinalándome o norte, con 72 anos que teño, aínda non se me esquece. Por iso o norte para min era moi importante cando se me ocorreu a praza. Como querían algo dos países celtas, e son sete, oito con Tartessos, rei de Gerión, que non era celta pero é benvido ao grupo, pois xa eran oito. E son os oito cuadrantes, vino rápido. Esa noite debuxeino e á mañá seguinte á primeira hora xa estaba no despacho de Eduardo Toba, xefe de Costas nese momento, que por certo é da familia dun exentrenador do Deportivo", desvela.

Galicia está representada con una concha de vieira, el elemento más emblemático del Camino de Santiago. Significa la peregrinación, la culminación del viaje y la renovación espiritual. Cuando los peregrinos llegan a Galicia, la recogen como distintivo y como prueba de haber completado la ruta. El resto de naciones están representadas con una calavera en el caso de Tarsis, un trébol para Irlanda, un cardo para Escocia, trisquel para Isla de Man, dragón para Gales, cáliz para Cornualles y el armiño para Bretaña. Junto a cada símbolo se puede observar también el nombre de cada pueblo en gaélico, un grupo de lenguas celtas habladas en Irlanda y Escocia, incluyendo el irlandés y el gaélico escocés. A través de esta obra Correa Corredoira quiso plasmar la importancia y trascendencia de la cultura y herencia celta en A Coruña, su relación con otras regiones atlánticas y darle a la clásica Rosa de los Vientos un valor más cultural e histórico.

"Todos os nomes están en gaélico. Falei con xente e dixéronme que era máis bonito en gaélico, e máis misterioso. A xente vai alí e son como palabras máxicas. Pregúntanse: 'que é isto?'. Mesmo Tarsis que é Tartessos, elixín Tarsis porque é a forma máis antiga, como aparece escrito na Biblia. Púxeno ao revés, Sisrat para distinguilo, porque houbo xente que me dixo que non era un país celta. E pensei: 'pois o escribo ao revés'. Ten cousas como de maxia, eu teño unha pouco vocación de mago. Por iso que chegue iso á camiseta do Deportivo, un sentimento máxico, vai ser bo para o equipo, creo que van facer unha boa campaña este ano, deséxoo", afirma.

Su amor por el fútbol, desde A Coruña hasta Vigo

El amor de Correa Corredoira por el Deportivo nació hace muchos años. Pero por el medio, Vigo y el Celta se cruzaron en su vida, y no pudo evitar desarrollar un cariño especial por la ciudad y por el equipo vigués. "Ao Deportivo sígoo desde neno, son coruñés de raíz. Acórdome nun Teresa Herrera que vin a Amancio coa camiseta do Real Madrid meténdonos goles e enfadeime moito. O meu pai explicoume que o dinerito.. e entón eu deime conta de que o das cores era un pouco tongo, decepcionoume moito", desvela entre risas. Y continúa: "A época do SúperDépor foi moi emocionante, pero creo que ao Deportivo fíxoselle moito dano cando se tombou a Lendoiro. O Deportivo conforma a alma da nosa cidade. Non é unha manifestación externa, non é unha cousa que se fai ou que se di. É algo estrutural na cidade e máis aló da cidade. Conforma un territorio moi grande que chega mesmo á Mariña de Lugo, máis cara alá de Santiago... Non toda Galicia porque está o Celta e o Pontevedra, que ten historia eh, coidado co Pontevedra cando esperte porque é un pequeno león. O Deportivo é como a luz do faro que varre toda a provincia e o norte de Lugo. Eu diria que xunto ao Celta, está na alma de Galicia".

A pesar de ser coruñés de nacimiento y descendiente de boucenses, eso no ha evitado que Corredoira haya sido capaz de disfrutar de su pasión por el fútbol apoyando a todos los equipos gallegos. "Cando tiña 14 e 15 anos estaba interno en Vigo, mandáronme a estudar aos Jesuítas, alí en Teis. Fun socio do Dépor e do Celta á vez, iso pode dicilo moi pouca xente. Eu son fillo e neto de dous boucenses, o meu avó Braulio Correa e o meu pai Salvador naceron en Bouzas. Somos familia do mar, mariñeiros. Ía ao fútbol, a Pasarón, a época de Costas, un central cojonudo que tiña o Celta, o mellor do equipo. Despois levoullo o Barcelona. Pois eu tiña os dous carnés, son moi do Dépor e quero ao Celta e a Vigo. Xurxo Souto di unha cousa moi bonita e na que estou moi de acordo con el, que é a mesma cidade. Algo diso hai. A Coruña é unha cidade para fora que se mete no mar, e Vigo para dentro que mete o mar dentro, unha é tómbolo e a outra ría, teñen esa configuración de latexado de corazón, pero é o mesmo corazón, o corazón do pobo galego", termina.